Bondaku..sayang ibu..

Ku sampaikan salam buat ibuku di kampung sana.. semoga sihat selalu.
mengapa aq tuliskan sebuah wasilah khas buat bondaku? agar
menjadi renungan ku dan semua yg cinta akan ibunya dan tidak...
dan walau air mataku mengalir dlm xsedar, entah... x terbalas jasamu bonda

cerita bermula..
sedang ku berlari2 bergegas ker dewn periksaan, tiba2..ada la 2 org makcik cleaner
meka berdua terpana melihat ku....bukan la sebb ku hensem..aceh..
tetapi kata meka"anak2, x lama lg mak cik x kerja cne....mak cik dah pencen"
perkataan pencen itu lah sebenarnya mencetus kisah ibuku ini...
disebabkan ibuku pon bakal pencen,jadi ku angap itu peringatan tuhan agar ingat famili dalam keadaan buzy belajar pon...rindu..walaupon org kata tabah, tetapi hati rindu..betol tu

kesian tgk ibu2 bergini...yer la, mahsiswa/siswi kurang alert makcik cleaner ne jua ibu..
pakcik cleaner jua bapa..
hati ne sedih.. x panadai org sekrg hormat ibu n bapa..
meka x sedar, makcik cleaner tu nak biayai anak2 meka juga..mcm kita ne...
meka kerja bukan x cukup duit..malah anak2 bg tiap bulan..tp yer la suka wat kerja..
jadi, sy x suka ibu sy dipandang gtu..walaupon dier nak kerja aper...
tp org mesti hormat dier kan2...
kata pujangga; kalo nak org hormat kita, kita mesti hormat meka dulu..
namun alhmdulilah lah ibu bapa kerja guru, hilang ckit risau sy..hu3
tu la..nak ingatkan, biar anting2 x sedondon tetapi jgn lupa ibu di kampong..huhuhu
p/s gambar di atas gambar ibuku sewktu hdk pergi ke kampong kami..hu3